ترانه سرا
اندیشه فولادوند
تنظیم : بهروز پایگان
خواننده : رضا یزدانی
آلبوم : ساعت فراموشی
آهنگ : حرفهای شخصی
یه سری حرفای شخصی یه ترانه خصوصی
مینویسم رو پیرنا با یه خودنویس توسی
یه غشون حس منظم مثه یه ارتش محکم
پشته تو واستادن اینجا توی این توسیه مبهم
عصبیتر از همیشه این روزا خیلی کلافم
روهمو میشکافم اینبار تا یکی از نو ببافم
ذهن خلاق حقیقت با سلیقم نمیخونه
نوسان داره و در من همه چی رنگ جنونه
من به سبک خودم اینبار بیمه میشم تو ترانه
با همین حرفای شخصی که ندارن عاشقانه
از همیشه عاطفیتر مستقل شدی تو از من
توی جسمم مرد با تو روح آخرین تهمتن
یه شناسنامه تازه واسه ی خودم گرفتم
یه شناسنامه که قلبم باید عادت کنه کم کم
واسه من دیگه مهم نیست کی کجای قصه جاشه
چه کسی بدون دعوت پاش تو این ترانه واشه
دیگه یا زنجیر زنگی که نه رومیه رومی
خسته ام ازین تعادل این تعادل عمومی
من به سبک خودم اینبار بیمه میشم تو ترانه
با همین حرفای شخصی که ندارن عاشقانه
من یه عمریه نشستم بهوای یه نشونه
با یه مشت فکریکه انگار 2هزار سالشونه
یه نشونیه یا یه آدرس که به سمت تو نباشه
کوه خاطرات با تو یدعفه از هم بپاشه
فاجعه خیلی عمیقه درد تحت کنترل نیست
من دیگه اسمی ندارم تو بهم میگی (انرشیست)؟
اینارو میگم که شاید درد دوری عادیتر شه
این ترانه خصوصی یکمی عمومی ترشه